Do czego przyda się chustka?

Mnie od ponad tygodnia przydaje się do kataru. Do wielkiego nosa z wielkim katarem; tak wielkim, że największemu wrogowi nie życzę.

Chusteczek, paczek chusteczek i dużych paczek paczek chusteczek zużyłam już tyle, że w geście pojednania z naturą powinnam drzewo zasadzić. Albo i dwa. Albo trzy.

Bawi mnie stan zakatarzenia, bo jakoś wyjątkowo dobrze się czuję. Bez gorączki, bez dreszczy. Tylko katar z kaszlem, no i głos cudownie złamany. Mnie bawi ale męża wkurzało, że mu sen zaburzam, wysłał więc do lekarza. Poleciałam jak na skrzydłach, bo konował generalista (czy jak mu tam po polsku, zapomniałam) przyjmuje w prywatnej klinice onkologicznej. Pomyślałam, że może się gdzie na Kocura natknę i chociaż z daleka popatrzę (bo wiecie, pacjenci, zwłaszcza pacjentki onkologiczne, to się strasznie wieszają na swoich doktorach). Więc poleciałam. Konował stwierdził bronchit i zapisał między innymi ...antybiotyk. Na pytanie czy koniecznie mam brać, powiedział, że jak się pluje na zielono to trzeba. Oj tam zaraz pluje; dwa razy splunęłam. Antybiotyk w kąt rzuciłam. A Kocura i tak nie widziałam.

W ubiegłym tygodniu miałam pobiegać w gronie kajmanów. Przełożyłam na środę. Mam tremę. Pewnie zupełnie niepotrzebnie, bo Isabelle prezeska zna moje nikłe osiągi z biegu w Somone. Mam nadzieję na profesjonalne uwagi co do mojej biegowej sylwetki; lepiej starać się skorygować coś na etapie przedszkola biegowego, niż po pięciu maratonach, które mam zamiar przebiec w najbliższej pięciolatce, chachacha.
A bieganie z katarem miało też swoje dobre strony (Haniu, to były doprawdy trzy drobne przebieżki). Doszłam do wprawy w smarkaniu i pluciu podczas biegu.