Glupota poczatkujacego biegacza

Najwyzszy czas na biegowe sprawozdanie. O ile marzec byl mocno treningowy, kwiecien jakos tak sie... rozlal.

Kajmany rozjechaly sie na maratony do Paryza i Londynu, konczac tym samym cykl czwartkowych treningow na stadionie. Obiecanki, ze w czwartki bede sama cwiczyc interwaly, okazaly sie oczywiscie cacankami. Towarzyszylam wiec tylko w srode i sobote grupie biegowej przygotowujacej sie do 100 km w Passatore, o czym tutaj, a w poniedzialek biegalam sama. Zamiast czterech treningow robilam trzy i mam wrazenie, ze byly byle jakie, od tak, zeby nabiegac godzine, czterdziesci minut; wyjatek stanowila sobota - pod fachowym okiem Graziano dwie godziny Gallowayem. I juz, juz, mialam sie umowic na najblizsza sobote i zwiekszenie dawki o kolejne pol godziny ale - jestem bez butow. Zostawilam buty biegowe w Saint Louis, pokaralo mnie za pretensje o buty testowe. Spostrzeglam to wwczoraj, czyli w srode o piatej rano ubrana i wyszykowana do naszego rannego biegania. Niewiele myslac, doprawdy stanowczo za malo, chwycilam nike Sredniej - pol numeru za male. Ale tak bardzo chcialo mi sie biegac. Efekt jest taki, ze nawet gdyby do soboty dotarly moje adidasy i tak nic z tego - pecherz na pecherzu, prawdopodobnie zejdzie mi tez paznokiec z prawego palucha. Ech...