Odradzam się

biegowo po miesiącu bez biegania i bez sportów wszelakich, poza kilkoma radosnymi plumkaniami w oceanie i basenie. Może to za dużo powiedziane - odradzam się, raczej mam taki zamiar i taką podjęłam decyzję. Ból w dolnej części kręgosłupa odpuścił może nie do końca, ale w stopniu bardzo znacznym, został też ten niezidentyfikowany ból kości, pochodzenia prawdopodobnie reumatycznego. Nie przekonam się, czy z tym można biegać, jeśli nie spróbuje.

Na to konto wybrałam się w niedzielę z mężem na siedmiokilometrowy marsz. By dotrzymać mu kroku, musiałam moimi krótkimi nóżkami szybko przebierać i wydłużać krok dość mocno. Wróciłam załamana z powodu mocno odczuwanego zmęczenia i bólu ud z tyłkiem, w różnych dziwnych miejscach. Kładłam się spać z wizją porannego bólu wszędzie i wszystkiego, tym bardziej ucieszyło mnie, ze nie bolało prawie nic i prawie nigdzie. Więc klamka zapadła - wracam.

Obiecałam sobie, że do końca stycznia nie będą sprawdzać ani czasu, ani dystansu. Że zaprzyjaźnione biegowe blogi będę czytać dla przyjemności i nie będę próbowała poprawiać swoich wyników. Nie tędy moja droga, widocznie za wcześnie dla mnie na dłuższe bieganie.

Basiangha zrobiła mi małą sesję foto na bulwarze nadmorskim.

Gdy tylko się przebrałam, pojawił się znikąd Pan Dredziarz sportowiec.

Najpierw tylko wchodził w kadr obok mnie

 a ostatecznie zepchnął mnie poza i zajął go całą swoją barwną osobą

Gdy zaczął nas zapewniać, że pod spodniami ma równie ładnie ukształtowane mięśnie, pożegnałyśmy się szybciutko machając zaobrączkowanymi rączkami.