Cytologia u Ewy

Poruszyla mnie dyskusja na blogu Ewy o propozycji obowiazkowych badan cytologicznych. Chcialam dopisac komentarz, ale by to zrobic trzeba sie na onecie zalogowac, a onet Afryki nie lubi i uparcie mi odmawia (pewnie cos tam niekompatybilne mamy). Odpisuje zatem tutaj.

Cala ta dyskusja z perspektywy kraju, w ktorym cytologia jest platna, bardzo kosztowna i niewiele kobiet moze sobie na nia pozwolic, jest dla mnie bardzo... egzotyczna. Z tej perspektywy az kusi by zaproponowac takie rozwiazanie - nie robilas cytologii regularnie, zachorowalas na raka szyjki macicy - plac za leczenie (lub przynajmniej jego czesc).

Prosto, bolesnie i po amerykansku.

Tak mnie nadchodzaca wizyta Obamy natchnela.

I znów na sportowo

Wstałam dzisiaj o 5 rano. Wczoraj tez. Ale wczoraj była sobota, a dzisiaj jest niedziela, róznica zasadnicza. Wstałam więc w niedzielę, zeby się samookaleczać, czyli bez przymusu i szantazu przejść 30 kilometrów w średnim tempie 6 na ha. Pogięło mnie totalnie. Z ręką na sercu - było dużo łatwiej niż ubiegłotygodniowe 25 kilo, co oczywiście nie znaczy, że było lekko. Boli mnie to co zawsze, czyli tyłek i śrubki w bioderkach.

Po przyjściu do domu padłam. Pan Ha stając nad garami kręcił tylko głową, co za dom - żona się ulatnia w niedzielę, mąż robi dzieciom śniadanie i obiad - bręczał. Chce mnie wpędzić w poczucie winy. Nie uda mu się. Po obiedzie zasiadłam do kompa i pokazałam ukochanemu i dzieciom: gdzie szliśmy, z kim, ile kilometrów nachodziliśmy i co widzieliśmy. Średnia jest dość usportowionym dzieckiem, więc oczy jej iskrzą i chyba rozumie, że ja muszę, że po prostu muszę.

Jest jeszcze aspekt społeczny tego mojego łażenia i wolnego sobotniego biegania. Poznaję ciągle nowych ludzi, ich opinie na różne ciekawe tematy. Dyskutujemy, opowiadamy, poznajemy (ja przy okazji poznaję nowe francuskie słówka, memłam je w pamięci i po powrocie sprawdzam w słowniku).


Gdy jako tako doszłam do siebie i zjadłam bardzo smaczny obiadek (makaron z sosem warzywno - mięsnym; kocham Cię mój mężu, tylko Ty robisz takie wspaniałe obiadki w niedzielę), zasiadłam do oglądania Dr Hausa. Wtręt - po francuskich reklamach poznaję, że się gorąco zrobiło w Jewropie - same reklamy lodów. Jak zawsze niewiele zrozumiałam z filmu, a oglądanie białych fartuchów przypomniało mi, ze trza sie przygotować do jutrzejszego szkolenia - Dr Kocur będzie jutro szkolił studentów szkoły pielęgniarskiej z raka szyjki macicy, o czym będzie można dowiedzieć się za kilka dni z bloga projektowego.

Spodziewany koniec zimy

Chyba juz dla wszystkich stało się jasne, ze mój blog przezywa kryzys. Jak na niego patrzę, to mnie bolą zeby, tak razi mnie szata graficzna, z którą za cholere nie mogę sobie poradzić. Zrobić tak, żeby było ładnie. Żeby mnie siem podobało. Za cholerę.

Temat raka osobistego przestał mnie poruszać. Jestem zdrowa i będę i choroba nie wróci, wiem to. Pozostaje temat raka ogolnie. No to czasem coś tam skrobnę. Ale nie ma co ukrywać - brak osobistego zaangażowania znacznie obniża dramaturię. Wieje więc nudą. Trudno. Bardziej niż własny rak interesuje mnie sytuacja na innych rakowych blogach. Zaciskam kciuki cały czas.

Przywoływanie rozmów z Doktorem Kocurem juz nie przystoi, bo zaraz Kocur przestanie być anonimy; za tydzień lub dwa ruszy blog projektowy i na nim Kocur pojawi się jako prof dr A.A.K, więc sami wiecie - nie wypada.

Pozostaje mi bieganie.

W Polsce ciepła wiosenka, pachnie słońcem i bzami. Powiązania między pogodą tam i tu, powodują, że życzę Wam w Bolandzie jak najdłuższej zimy; bo gdy u Was robi się przyjemnie ciepło, u mnie robi się nieznośnie gorąco. Ogłaszam więc otwarcie sezonu mango, komarów i upału. Moskitiery trza wyprać i zamontować nad łóżkami, koce wymienić na cienkie prześcieradła, zimowy odziewek zapakować do następnego sezonu.

Wzrost temperatury i wilgotności przekłada się na konieczność zmiany biegowej logistyki. W środę zaspałam na poranne bieganie. Zamiast o 6 rano poszłam biegać o 9 odpowiednio przygotowana, czyli wysmarowana filtrem 50, z kaszkietem i w okularach. Mimo tego nos mi się przypalił i skóra z niego złazi. Może powinnam nabyć kaszkiet z dłuższym daszkiem, taki, który zakryłby przed słońcem cały mój nos ? zastanawiałam się na głos. Nie ma takich kaszkietów, uczynnie zapewnił mnie pan Ha.

Dzisiaj biegałam 45 minut od 7.30. Wróciłam zmęczona jak pies i odwodniona nieludzko. Wydawało mi się, że połowa wody, która znajdowała się w moim organizmie postanowiła wydostać się przez pory na zewnątrz i znaczyć mój szlak biegowy. Jutrzejsze długie i wolne wybieganie zaczynamy o 6 rano. Zabieram ze sobą pas i dwa bidoniki. Za radą Graziano wsypie odrobinkę soli do wody i zcisnę kapkę cytryny.

A tutaj zagadka. Co to i jak to się po polsku nazywa (pytam, bo sama nie znam polskiej nazwy). Zwyciezca dostanie paczuszkę z owocami baobabu, ale dopiero w październiku.

Co tu sie dzieje, dlaczego edycja sie rozlazi?

O poranku w niedzielę

Moje maratońskie zapały dostały dzisiaj kubeł zimnej wody. W ramach przygotowań do maratonu pieszego przeszłam dzisiaj 25 kilometrów w około 3 i pół godziny. Jestem tak zmeczona, że nie chce mi się robić wyliczeń, w jakim tempie szliśmy po odjęciu wszystkich przystanków. Ostatnie dwa kilometry znów pokonałam biegiem, bo biodra nawalały i domagały się zmiany ergonomiki ruchu. Po powrocie do domu wtarłam w nie żel Clipol, działa cudownie przeciwbólowo i chłodząco. Z innych doznań: 1 - jeszcze godzinę po marszu czułam ciepło w kolanach, 2 - znów porobiły mi się bąble na wewnętrznych stronach pięt, 3 - bolą mnie mięsnie długłowe ud (o ile uda takie mają), mocno, nawet przy lekkim dotyku.
Mam więc namiastkę wyobrażenia, jak się człowiek musi czuć po przebiegnięciu/przejściu maratonu.

Pozwolę sobie jeszcze dorzucić głos w sprawie odchudzania. Nie wiem jak ludziom udaje się schudnąć uprawiając intensywnie sport. Po dzisiejszym "spacerku" zjadłam dwa domowe hamburgery, jeden na obiad, drugi na kolację, i cała furę niezdrowego, rakowego żarcia, które zostało po wczorajszych urodzinach Średniej: pop corn, ciasto, orzeszki, nawet jakieś resztki chipsów. Pisząc te słowa popijam mrożoną kawę, w której pływa ogromna porcja lodów (śmietany juz nie dałabym rady). A ważąc się ostatnio doszłam do wniosku, że koniec z bezkarnością jedzeniową. Dobijam do 52 kilo i wystarczy, więcej już nie chcę.

Sukcesem dzisiejszego dnia był debiut pana Ha w marszach przełajowych "chodzimy po Dakarze". Nie przeszedł ze mną całych 25 kilo, dobił do nas mniej więcej w 2/3 drogi, gdy przechodziliśmy obok naszego domu, potem chwalił się dzieciom, że przeszedł połowę. A niech mu będzie.

O poranku

Poranne bieganie bardzo mi służy. Wczesne pójście spać, dość głęboki sen, co w przypadku przedwczesnej i sztucznej menopauzy jest rzadkością, pobudka o 5 rano; trochę jak w wojsku. Albo zakonie. Ale bieganie tego właśnie wymaga - samodyscypliny i uregulowanego trybu życia. Ponieważ emocje trochę mną rzucają i mam bajzel w głowie (określenie baj Marciocha), na tym etapie element porządkujący bardzo mi odpowiada. Dzisiaj dwie godziny podbiegów pod latarnię na Mammel. Fajnie.

Jutro marsz - 22 kilometry, bo udało mi się przekonać pana Ha. No i zapisałam się na maraton marszem w czerwcu. Przejdziemy od Dakaru do Różeowego Jeziora.

Gdy w lutym zaczynałam moje ranne bieganie, słońce wschodziło krótko przed 7 rano z brutalnością znaną tylko z tropików: do 7.45 ciemno, o 7.55 jasno; i to wszystko; żadnego przedświtu, jutrzenki. Tu gdzie jestem długość dnia prawie równa się nocy, z małą przewagą na korzyść dnia latem - świt wita nas teraz podczas biegania około 6.20. Biegłam w górę było ciemno, zbiegam w dół, jest już jasno. A jak jeszcze jesteśmy przy tematach pogodowych, dodam z ulgą, że pogoda nas rozpieszcza w tym roku. Połowa maja, a w Dakarze nadal przyjemnie chlodnawe noce, można spać bez klimy i wentylatora.

Blogger u mnie tez wariuje, znikneły na kilka godzin wszystkie kopie moich postów, kóre normalnie zachowane są w "edytuj posty". Brrrr, obleciała mnie gęsia skórka na myśl, że mój pamiętniczek miałby zniknąć. Może jednak kopie zapisaywać w dokumentach. Albo gdzies. Tylko gdzie? O, i etykiety poznikały. Ratuj się kto może....

Biegowo i marszowo

Dziewczyny z grupy biegowej IAM Team oraz Graziano, ktorzy przytulili mnie na dwa treningi w tygodniu, powoli zblizaja sie do swojego startu, czyli do stowy w Passatore. Trenuja prawie codziennie. Przygladam im sie i... moze nieladnie to brzmi, ale probuje wyciagnac nauki z ich doswiadczen i nie popelniac ich bledow. Bo np unikają klasycznej rozgrzewki, tylko rozgrzewaja sie w biegu, robiac pierwsze dwadziscia minut powoli. Niby tak tez jest dobrze, ale gdy w ostatnia srode ruszylismy po takiej wlasnie rozgrzece do kilometrowki w tempie 12/h (ja odpuscilam po pierwszej), po trzeciej I. wysiadlo kolano, G. poczul bol w udzie. Cos tam zaczelam gdakac, ze nie tak sie powinno, ale na mnie lypnela M; nie dziwie sie – moje doswiadczenie przy ich - zadne. Baknelam tylko na usprawieliwienie – bo w Polsce taki boom teraz na bieganie i wszedzie tak trabia o tej rozgrzewce. Podobnie zreszta z rozciaganiem – tylko ja po biegu rozciagam, co tam Staszewski kaze.


W ubiegłym tygodniu odzyskałam buty i podleczyłam otarcia. Z moim zdaniem, że paznokieć tragicznie nie wygląda, nie chce się zgodzić doc. - Jak Ci zacznie odchodzić i dostaną się bakterie to zobaczysz - straszy. Mam nadzieję, że paznokieć nie zacznie się odklejać juz teraz, bo wtedy trzeba bedzie go zdjąć, a to oznacza dłuższą przerwę w bieganiu. Za głupotę trzeba płacić. I to dosłownie, bo mój ubezpieczyciel tak nam podniósł stawkę (pewnie z powodu mojej choroby), że musieliśmy się pożegnać. Z nowym już umowę podpisaliśmy, ale ubezpieczenie obejmie nas dopiero od Dnia Dziecka. Paznokieć musi w maju zostać więc na swoim miejscu, a rożne inne przypadłości wstrzymać się z atakiem na Rodzinę Ha.

Podleczylam jedne, nabawiłam się nowych. W sobote mieliśmy wybieganie - dwie i pol godziny, z czego dwie godziny dziesięć razy w góre i w dół, po 850 metrów na latarnię Mammel. Wyszedł mi prawie półmaraton! Górka tym razem dała mi się we znaki i resztę soboty masowałam sobie cztery litery. Ale było warto. Dobiegając do szczytu i robiąc nawrót patrzyłam z góry raz na Dakar, raz na ocean i wszystko, wszystko w moim życiu wydawało mi się możliwe do zdobycia i zrealizowania.

W niedzielę dałam się namówić na chodzenie. Spowodowało to niestety znaczne ochłodzenie rodzinnej atmosfery na resztę dnia, bo opuściłam moją Rodzinkę i poszłam "spędzać czas z tymi oszołomami, przez które robię dwa razy w tygodniu pobudkę o 5 w nocy!". Jeśli więc nie uda mi się Monsieur Ha namówić na chodzenie ze mna, raczej zrezygnuję. Ale ten pierwszy raz był bardzo sympatyczny. Kiludziesięcioosobowa grupa chodzących z kijkami i bez; znaczną jej część stanowią też biegacze. Przeszliśmy dość żywym tempem około 17 kilometrów, rozmawiając o wszystkim i niczym, rozkoszując się wczesnym, słonecznym porankiem. Zauważyłam, że chodzenie aktywuje inne partie mieśni niż bieganie. Poznałam to po umiejscowieniu nowych pęcherzy na stopach – są tam, gdzie ich jeszcze nie miałam. Do tego podczas marszu zaczęły mnie boleć biodra, pięty, podeszwy. Ostatnie dwa kilometry były już tak uciążliwe i męczące, że musiałam je przebyć... biegiem. Marszem nie dałabym rady. Zbyt męczące.

...ach cz 3

za fotografem, po drugiej stronie podworka zaczynaja sie wydobywac olbrzymie kleby czarnego, gryzacego dymu. Przechylamy sie przez barierke na dachu i przed naszymi oczami roztacza sie taki oto widok

OOOOOOgien! Paaaaaaali sie, wylaaaaczyc elektryyyycznosc, ryknela Soda z jej wyskosci drugiego pietra - podworka swojego domu, a glos jej niosl sie jak dzwon, silniejszy nawet od glosnikow w pobliskim meczecie Pol dzielnicy pobieglo wylaczyc korki, albo nawet i cala dzielnica. Straz pozarna dojechala doslownie w kilka minut po jej telefonie, ale bylo i tak za pozno. Samochod nauki jazdy splonal calkowicie. Samozaplon.

Gdybym przyjechala autem, zostawilabym je wlasnie obok tego samochodu...

w odcinkach cz 2

O jedenastej rozpoczelismy nasza sesje zdjeciowa. Jestem doprawdy zaszczycona z kim mam okazje pracowac. Twarza kampanii bedzie nie kto inny, jak sama Soda Mama Fall, spiewaczka i aktorka z Teatru Narodowego Sorano. To taka nasza senegalska... Szczepkowska, kobieta zaangazowana i wszystkim znana. Doprawdy, lepiej nie moglismy trafic. Glos ma jak dzwon, o czym bede miala okazje sie przekonac za chwile... ale nie uprzedzajmy faktow. Na teledysku glos nie oddaje nawet cwierci rzeczywistej sily.

Ulotki maja propagowac badania przesiewowe dla kobiet i szczepienia dla dziewczat.

A tutaj pamiatkowe zdjecie z mojego gupola, profesjonalne zdjecie Sody matki i Sody corki bedzie widnialo na flayersach

Miny mamy bardzo niewyrazne, bo...

Powiesci w odcinkach cz 1

Dziwy, ktore mnie dzisiaj spotkaly dowodza, ze ptaszyna cos tam wyprosila. Tylko, ze jej sie osoby pomylily i slepy los tym razem mnie oblaskawil. Uprzedzam, bedzie dlugo, bo watkow pobocznych cale mnostwo.

Musze wiedziec co mi stuka w samochodzie, zanim go oddam do mechanika. Bo jak nie bede wiedziec, to dam sie wkrecic w kupowanie czesci zamiennych dla polowy tuzina aut wlasciciela warsztatu. Taka rzeczywistosc, niestety.

Dwa tygodnie temu wjechalam zbyt szybko w wielka dziure, dzien pozniej zaczelo cos stukac. Tak przy przednich kolach, jakby sie cos obluzowalo i lekko uderzalo o cos, szczegolne gdy auto jedzie po wertepach. Probujac zlokalizowac miejsce, powiedzialabym - pod nogami kierowcy. Pan Ha ignoruje, ja sie szczypie i szukam mechanika, ktoremu mozna zufac

Czy ktos ma pomysl, co to moze stukac?

Lec ptaszynko

Jest tu taki zwyczaj; nigdy tego nie robilam, ale dzisiaj po prostu musialam. Zatrzymalam sie w niedozwolonym miejscu i przywolalam pana z klatka na ptaki. Niata la, niata ben - zapytalam moim niepoprawnym woolof; fuki dyrym - odpowiedzil pan. Dioh ma niar - zdecydowalam (Ile kosztuje, ile kosztuje jeden? Piecdziesiat. Sprzedaj mi dwa).

Tym sposobem nabylam dwa malutkie ptaszki. Nie byle jakie. Ptaszki - poslanniczki moich prosb. Pan wyjal je z klatki i podal mi trzymajac za skrzydelka. Wzielam je od niego ostroznie, takie malusie, wystraszone odrobinki. Wyszeptalam prosbe, dmuchnelam do dziobka i frrrrrrrrr, puscilam wolno pierwszego. Polecial z moja prosba do samego Allaha. Po chwili drugi zaniosl kolejna prosbe.
To bylo dzisiajszego ranka. Dwie najwazniejsze prosby.

PS. Podobno ptaszki sa tresowane i wracaja do pana z klatka
jesli nawet, to i co z tego?

PS. Pewna Solange napisala i sfotografowala je tu

Polityka i sport

Proooosze,
tylko czekac, az jakis polityk zainteresuje sie Senegalem :D

Dopiero co lans z rakiem, teraz z bieganiem.

Odpukac

 to na odpukanie

Przyszedl maj, a z nim...

Staram sie nie myslec, ale jak mi sie udaje, to zaraz mnie dopada, ze jak to tak? - nie myslec i nie przejmowac sie? Przeciez caly czas przejmuje sie i mysle. Ale skoro az tak sie przejmuje, to ONO - te (chle chle) najstarsze dziecko pomysli, ze nie wierze w nie, bo gdybym wierzyla, to bym byla spokojna i sie nie przejmowala.

W intencji nawet na msze dalam. No nie dalam doslownie - to taka licencia poetica z mojej strony. Mareczek odprawial nam polska msze z okazji beatyfikacji; poproszony przeze mnie dorzucil intencje za maturzystow i zdajacych egzaminy.

Slyszeli, TEJ??? Maturzysci z marcinka i nie tylko? W Dakar sie za Was modlili.
Mam czas do srody, moze do jakiegos marabu sie wybiore?